Drakensbergen

24/03/2014

Dit weekend zijn Anne, Marlies, Timea en ik lekker een lang weekend weg geweest. We hadden afgelopen vrijdag vrij, omdat het een public holiday was. Daarom zijn we met z’n vieren naar de Drakensbergen gereden. Dit is een heel mooi gebergte onder in Zuid-Afrika.

We zijn vrijdag al om 7 uur vertrokken omdat het een goed eind rijden is. Marlies rijdt het eerste stuk, ik het tweede. Rond 1 uur komen we aan in de Bed en Breakfast, die er heel schattig en pittoresk uitziet. De eigenaren zijn heel vriendelijk en gastvrij en vertellen ons gelijk wat we allemaal kunnen doen in de omgeving. We besluiten die middag naar een kleine game reserve vlak bij te gaan, omdat er verder niet heel veel dichtbij te doen is. Er waren niet heel veel dieren in de game reserve, maar we hebben geluk en zien zebra’s, impala’s, buffels en twee keer een giraffe van heel dichtbij. Ook de natuur in het park is heel mooi en we genieten.

’s Avonds eten we in de B&B. De eigenaresse blijkt een goede kok te zijn en we genieten van een overheerlijke lamschotel en malve (zuid-afrikaanse pudding) toe. Daarna vroeg naar bed, zodat we zaterdag weer vroeg kunnen beginnen aan onze dag.

Zaterdag rijden we naar het Amphitheater (een heel mooi gedeelte van de drakensbergen) om te gaan hiken. We vertrekken weer om 7 uur, als het nog niet zo warm is en we een lange dag kunnen hiken. We krijgen daar een kaart en ontbijten nog even en dan beginnen we om 9 uur aan onze hike. Het plan was om eerste instantie een korte route te doen, maar als we halverwege zijn is het pas half 11 en besluiten we nu we er toch zijn een lange route te doen. De natuur en de uitzichten zijn ontzettend mooi en het weer is goed dus de sfeer zit er goed in. Rond 1 uur houden we lunchpauze op de top van een berg bij hele mooie watervallen. Lekker de voetjes (met blaren) in het water en genieten van het uitzicht! De terugweg was nog wel zwaar en lang. We kwamen op een pad waar we echt met handen en voeten van enorme rotsblokken moesten afdwalen en waar het pad moeilijk te zien was. Het pad zijn we dan ook helaas eventjes kwijtgeraakt. Door de bosjes en rotsen dan maar verder afdwalen, omdat we wisten (en hoopten) dat we het pad op een gegeven moment moesten kruisen zolang we maar in dezelfde richting bleven lopen. Gelukkig was dit inderdaad het geval. Na deze zware, onverwacht moeilijke afdaling waren de laatste uurtjes wel zwaar. We waren moe en de voeten deden goed zeer. Gelukkig kwamen we rond 5 uur, na 8 uur hiken eindelijk bij de auto en konden we weer richting huis. Ondanks het zware laatste stuk heb ik nog nooit zulke mooie uitzichten gezien (we zaten op 2200 meter hoogte) en waren we toch wel een beetje trots dat we zo hoog geklommen hadden. Het was de blaren, schrammen en spierpijn waard!

Zondagochtend hebben we het lekker rustig aangedaan. We hebben nog wat winkeltjes in de buurt bekeken en toen weer lekker richting huis gegaan. ’s Avonds zijn mijn begeleidster van de Universiteit aangekomen en de supervisor van het hele project vanuit utrecht. Leuk om mijn begeleidster even te spreken over mijn hele onderzoek en fijn dat ze me weer verder op weg kan helpen.

Sommige mensen hebben gevraagd om foto’s. Vanwege de privacy kan ik geen foto’s van de kinderen hier op facebook of waarbenjij.nu zetten. Wel heb ik nu in ieder geval of Facebook foto’s van mijn reis gezet. Ik zal één deze dagen ook proberen op waarbenjij.nu voor diegene die geen facebook hebben.

Morgen ga ik hopelijk een hele leuke zuid-afrikaanse verjaardag tegemoet. Ik word tenslotte maar 1 keer 22 :)!